خود و مکانیزم‌های دفاع روانی

در طول دورانی که روانشناسی راه کمال را می‌پیمود، با دوره‌های زیادی روبرو می‌شویم که در آن‌ها بررسی «خود» به طور مستقل متداول نبوده. روان‌کاوان بر این باور بودند که شکافتن لایه‌های درونی ذهن، وظیفه اصلی آن‌هاست و هرگاه نگاه‌ها از لایه‌های عمیق‌تر برداشته و متوجه لایه‌های سطحی‌تر می‌شد ـ منظور این‌که هرگاه توجه روان‌کاو از «او» به «خود» جلب می‌گردید ـ آن‌را نوعی پشت پا زدن به علم روان‌کاوی می‌دانستند و عقیده همگان بر این بود که وظیفه یک روان‌کاو شکافتن ناخودآگاه فرد و دست‌یابی به زندگی روانی ناشی از آن است...